ฉันคือแซนต้าที่จะมอบดอกไม้ให้แก่คุณ

ข้อมูลเบื้องต้น

ผมผิดเอง...หากในวันนั้นผมยอมกล่าวคำพูดสั้นๆง่ายๆแต่ความหมายลึกซึ้งอย่างคำว่าขอโทษออกมาจากใจของผม...คงไม่ต้องเสียใจและเสียคุณไป...

เนื้อเรื่อง

"จะต้องเริ่มจากตรงไหนดี?ขนมที่ชอบเกมที่ชอบต่างไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย"หญิงสาววัยกลางคนถอนหายใจยาวเธอกำลังคิดหนัก!เรื่องลูกสาวที่นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งจู่ๆได้มีเสียงๆหนึ่งเอ่ยขึ้นทำให้หญิงสาววัยกลางคนหลุดออกจากห้วงความคิด!"สวัสดีครับคุณนายไม่เจอกันนานนะครับได้ผมยินจากลูกชายแล้วหนูเลิฟเธอเป็นยังบ้างครับ"(คุณเจ้าของร้านดอกไม้)หญิงสาววัยกวางคนยิ้มให้บางๆก่อนจะเอ่ยถึงอาการลูกสาวของตน...ชายหนุ่มวัยเดียวกันเอ่ยให้เธอรอสักครู่!ก่อนจะกลับเข้าไปในร้านแล้วออกมาพร้อมดอกไม้สีขาวสะอาดตาหนึ่งช้อเล็กน่ารัก!ก่อนจะเอ่ยแล้วยิ้มบางๆ(รับไว้นะครับ)"เลิฟแม่มาแล้วจ้าดูสิวันนี้มีขนมของเล่นแล้วก็นี้จ้ะดอกไม้สวยไหมจ้ะเอ๋แม่เอาขนมไปใส่จานให้ทานดีกว่านะ"ผู้เป็นแม่ว่างช้อดอกไม้สีขาวไว้ข้างๆเตียงก่อนที่ประตูห้องเด็กหญิงจะเปิดอีกครั้ง!เผยให้เห็นคุณหมอหนุ่มท่าทางใจดีเดินยิ้มบางๆมาทางเด็กหญิงเลิฟก่อนจะเริ่มต้นสอบถามอาการ"เบื่อค่ะหนูอยากกลับบ้าน"คุณมองเด็กหญิงอย่างเอ็ดดูก่อนจะเผยยิ้มบางๆออกมา"เลิฟพูดแบบนั้นได้ยังไงลูกขอโทษนะค่ะคุณหมอ"(ไม่เป็นไรครับสำหรับเด็กที่นี้ก็น่าเบื่อจริงๆ)เด็กหญิงมองใบหน้าอันหล่อเหลาและแฝงความใจดีอย่างเขินๆก่อนจะยิบช้อดอกไม้ที่อยู่ข้างๆเตียงของตนขึ้นมาแล้วยื่นส่งให้หนึ่งดอก(ให้ค่ะ)คุณหมอรับดอกไม้สีขาวสะอาดตานั่นมาแล้วเอ่ย"พรุ่งนี้หมอจะพาไปเอ็กซเรย์ถ้ากระดูกที่ขาขวาไม่เป็นอะไรหมอจะให้กลับบ้านนะ"(เพราะรีบ!บันใดไม่ระวังถึงต้องมานอนที่รพ.แบบนี้)"ก็หนูตื่นสายนี้ค่ะวันนั้น"(หมอขอตัวก่อนนะครับ)ทางเดินในโรงพยาบาลมีบางส่วนที่สามารถมองเห็นบรรยากาศพายนอกได้ถึงจะเป็นช่วงตอนกลางวันก็รู้สึกถึงอากาศที่เริ่มเย็นในเดือนธันวาคมคุณหมอหนุ่มเดินไปตามทางเพื่อกลับไปยังห้องทำงานของตนพร้อมกับดอกไม้สีขาวในมือหนึ่งดอกตอนนั้นสายตาของคุณหมอหนุ่มก็เหลือบเห็นคนไข้คนหนึ่ง!กำลังนั่งตากลมร้องไห้อยู่ในสวนลมที่แรงไม่ใช่อะไรที่ควรจะมานั่งตากแบบนี้!(คุณคนไข้ครับกรุณากลับห้องเถอะครับ!)คุณหมอหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบคนไข้สาวที่กำลังตั้งตาตั้งตาร้องไห้สะด้งขึ้นด้วยความตกใจเธอเอามือปาดน้ำตาอย่างลวดๆแล้วหันหน้ามาก่อนจะเอ่ยเสียงสั่นๆ(ไม่ค่ะ)คุณหมอหนุ่มมองด้วยสายตานิ่งถ้าเขาจำไม่ผิด!เธอคนนี้มาที่ รพ. เพราะกินยานอนหลับเกินขนาด!คุณหมอหนุ่มตัดสินใจนั่งลงช้าๆข้างๆคนไข้หณิง(ขอเสียมารยาทนะครับ)ภายใต้ความเงียบมีแต่เสียงสะอื้นเบาๆของคนไข้สาวเท่านั้นก้อนที่ต่อมาเธอจะเอ่ยถามทำลายความเงียบ!"คุณหมอ...เคยมีความรักไหม?" (เคยครับ)คนไข้สาวหันหน้ามามองคุณหมอหนุ่มช้าๆก่อนจะถามต่อด้วยน้ำเสียสั่นๆ"แล้วเคยอกหักบ้างไหมค่ะ?"(ครับเคย)"แล้วคุณหมอทำยังไงถึงทำใจได้ค่ะ"ชายหนุ่มก้มหน้าลงมองดอกไม้สีขาวที่อยู่ในมือตนก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างยิ้มๆ"หมอไม่เคยทำอะไรเลยครับหมอผิดเองถึงได้เสียเธอคนนั้นไป!ทั้งๆที่หมอรักเธอคนนั้นมากแต่กลับไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของเธอคนนั้นเลย"คุณหมอหนุ่มเงยหน้าขึ้นก่อนจะยิ้มบางๆให้แก่คนใข้สาว"อย่าฆ่าตัวตายเลยนะครับถ้ามีชีวิตอยู่ต่อไปจะต้องได้เจอผู้ชายดีๆแน่ครับ!"คุณหมอส่งดอกไม้สีขาวสะอาดตาที่เขาได้มาจากคนไข้เด็กอีกให้แก่คนไข้สาว(ผมเป็นกำลังใจให้ครับ)คนไข้สาวรับดอกไม้นั้นไว้พร้อมยิ้มทั้งน้ำตารู้สึกเรื่องที่ตัวเองทำอยู่มันงี่เง่านัก!(ขอบคุณค่ะ)จู่ๆมือถือในกระเป๋ากางเกงก็สั่นขึ้น!ถึงจะเป็นแค่แวบเดียวก่อนคุณหมอจะกดรับแต่เธอก็จำใบหน้าหวานที่อยู่ในมือถือนั่น?"หมอคงต้องไปแล้วครับอย่าอยู่ตากลมนานกว่านี้นะครับ"(ค่ะ) กริ๊ง."นีน่าพี่มาเยี่ยมเป็นยังไงบ้าง!"(หนูกินยานอนหลับฆ่าตัวตายไม่สำเร็จค่ะพี่)"นีน่าอย่าทำแบบนั้นอีกนะ"(ค่ะไม่ทำแล้วหนูจะอยู่ดูคนที่หนูรักมีความสุข)หญิงสาวหันมายิ้มบางๆให้แก่ผู้เป็นพี่สาวต่างมารดา"พี่ค่ะถามอะไรหน่อยสิ?"(อืมอะไรเหรอ?) "ตอนนี้พี่มีแฟนรึยังค่ะ?"(เอ๋เอ่อคือเคยมีจ้ะแต่ตอนนี้พี่มุ้งแต่ทำงานน่ะไม่ได้สนใจแล้ว!)"จริงเหรอ?แล้วทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น?ยังรักเขาอยู่ใช่ไหม?ถ้าพี่มีโอกาสจะให้โอกาสเขาได้กลับมารักพี่อีกไหม?"(เป็นไปไม่ได้ทำไมถามพี่แบบนี้?)นีน่าก้มหน้าเล็กน้อยมองดูดอกไม้สีขาวที่อยู่ในมือตน"ได้สิค่ะหากใจพวกพี่ยังรักกันอยู่!พี่รู้ไหมวันนี้วันอะไร?(25ธันวาคม)มีความเชื่อนะถ้าบอกรักกันในวันนี้จะรักกันตลอดไป"(ไม่จริง!!ตอนนั้นเขาก็บอกรักพี่ในวันนี้!แต่แล้ว!)ผู้เป็นพี่สาวถึงกับปล่อยโฮ!ทุกปีที่วนมาวันนี้สำหรับตัวเธอเองมีแต่ความรู้สึกเจ็บปวด!ตัวเธอในตอนนั้น!มีแต่คำพูดรุนแรงทำร้ายจิตใจ!ไม่เปิดโอกาสให้เขาคนนั้นได้พูดอะไร!ทั้งๆที่ตัวเธอรู้อยู่เต็มอก!ว่าหน้าที่การงานของเขาเป็นยังไงแต่ตัวเธอก็ยังเอาแต่ใจ!ภาพอดีตในใจหวนกลับกลับมาทำร้ายปัจจุบันของอีกครั้งจนตัวเธอไม่กล้าเปิดรับใครใหม่"พี่ค่ะ"หญิงสาวยื่นดอกไม้สีขาวส่งใส่มือพี่สาวก่อนจะเอ่ย"โอกาสน่ะยังมีแต่พี่จะคว้าไว้รึเปล่าก็แค่นั้น!"ผู้เป็นพี่รู้สึกงงๆกับคำพูดของน้องสาวขึ้นมาถนัดตา?"ขออนุญาตเข้าไปนะครับ!?...เอลม่า!?"(เกลนน์!?) "หนูไปบอกคุณพยาบาลเอง!ค่ะว่าอยากพบคุณหมอเกลนน์ค่ะเอาล่ะหนูจะให้ยื้มห้องคนไข้ของหนูคุยกันนะคะอย่าใช้อารมณ์นะแต่ให้ใช้หัวใจคุยกันแทน!หนูเชื่อค่ะว่าคริสต์มาสปีนี้ของทั้งสองคนจะต่างไปจากปีก่อนๆ"น่ีน่ายิ้มบางๆให้กับผู้เป็นพี่สาวก่อนจะเดินออกมาจากห้องคนไข้ของตนแล้วปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปในทิศทางที่ควรจะเป็นต่อจากนี้และตลอดไป